Weekendje Tsitsikamma
Wat een weekend! Vrijdagmiddag vertrokken we met z’n twaalven in de auto van Peter naar Plettenberg. Peter en Daphne vooraan, 4 op de achterbank en 6 in de laadbak. Best wel gezellig! Na enkele uurtjes kwamen we aan in onze backpackers, een soort van jeugdherberg. Het zag er echt heel goed uit en we hebben er lekker gegeten. Na een babbeltje en een wijntje gingen we slapen want we moesten er om 6u weer uit… Tegen 7u moesten we vertrekken naar de blackwater tubing maar om 6u45 was er nog steeds niemand op het terrein te bespeuren… Al ons eten, ontbijt en lunch, stond in de keuken waar we dus niet aankonden. Peter werd superboos en wou bijna de hele boel afbreken! Niets aan te doen en met honger vertrokken we dan maar…
Ik wou niet meedoen met de blackwater tubing, een soort van raften met banden dus ik bleef bij Peter. Hij zei me dat we gingen terugkeren naar onze jeugdherberg en stiekem alle spullen moesten inpakken en naar een nieuwe backpackers gingen gaan. Ik vond dit niet echt nodig want buiten het feit dat we niet aan ons eten konden en niemand konden bereiken, viel het daar echt goed mee. Maar bon, we komen aan en ik realiseer me dat ik geen sleutel had van onze kamer, die had Karen in haar rugzak zitten… Ik vraag aan de receptie en reservesleutel en vertel een leugentje om bestwil want ik mocht ons niet verraden zei Peter… Als een gek begin in alle spullen van iedereen zo snel mogelijk in onze rugzakken te proppen en Peter laadde deze in de auto. Plots kwam er een vrouw binnen die vroeg of ze mij kon helpen met iets. Knalrood antwoordde ik ‘Euh no no… thank you’ en sloot de deur. Fieuw! Nog sneller raapte ik alle spullen bij elkaar en maakte dat ik daar weg was. Daarna reden we door naar ons nieuwe verblijf.
Amai! Deze kamers waren tiendubbel zo chique voor maar 50 Rand extra, iets van een 4 euro. Een zalig verblijf! We zetten alle bagage af en reden terug om de rest te gaan halen en kon niet wachten om mijn spannende verhaal te vertellen. Later in de namiddag belde Daphne naar de vorige jeugdherberg om te melden dat we niet meer terugkwamen, maar dat hadden ze denk ik wel al door… Ik was zeer opgelucht toen iedereen zijn eigen spullen terugvond, behalve het dekentje van Seppe, dat was ik blijkbaar toch vergeten. Vol schaamte keerde in met Karen terug en vroeg naar het dekentje. Het dekentje lag al klaar en zonder een woord sloot ze de deur… Oops!
De rest van die dag genoten we nog van onze prachtige hotel en aten lekkere zelfgemaakte spaghetti! In een van de vele badkamers stond een superchique bad waar ik absoluut moest in liggen, wauw, wat deed dat deugd!
’s Anderendaags vertrokken we ook heel vroeg in de ochtend naar Tsitsikamma adventures voor de zippline. Een beetje zoals een deathride maar dan van de ene plaats naar de andere, supercool! Het weer zat enorm goed mee en ik zweette me te pletter! In de namiddag maakten we een prachtige wandeling langs een rotsstrand maar daarna werd het pas spannend! Karen en Jana besloten om de bungeejump van een 216 meter hoge brug te doen. Zalig was dit om naar de kijken. Dikke chapeau dat ze dit gedurfd hebben. ’s Avonds zijn we nog lekker gaan eten en kropen in ons bedje want de volgende ochtend moesten we nog vroeger opstaan (5u30!). Merci aan de hele groep voor het zotte weekend dat ik nooit meer zal vergeten!
Wat een weekend! Vrijdagmiddag vertrokken we met z’n twaalven in de auto van Peter naar Plettenberg. Peter en Daphne vooraan, 4 op de achterbank en 6 in de laadbak. Best wel gezellig! Na enkele uurtjes kwamen we aan in onze backpackers, een soort van jeugdherberg. Het zag er echt heel goed uit en we hebben er lekker gegeten. Na een babbeltje en een wijntje gingen we slapen want we moesten er om 6u weer uit… Tegen 7u moesten we vertrekken naar de blackwater tubing maar om 6u45 was er nog steeds niemand op het terrein te bespeuren… Al ons eten, ontbijt en lunch, stond in de keuken waar we dus niet aankonden. Peter werd superboos en wou bijna de hele boel afbreken! Niets aan te doen en met honger vertrokken we dan maar…
Ik wou niet meedoen met de blackwater tubing, een soort van raften met banden dus ik bleef bij Peter. Hij zei me dat we gingen terugkeren naar onze jeugdherberg en stiekem alle spullen moesten inpakken en naar een nieuwe backpackers gingen gaan. Ik vond dit niet echt nodig want buiten het feit dat we niet aan ons eten konden en niemand konden bereiken, viel het daar echt goed mee. Maar bon, we komen aan en ik realiseer me dat ik geen sleutel had van onze kamer, die had Karen in haar rugzak zitten… Ik vraag aan de receptie en reservesleutel en vertel een leugentje om bestwil want ik mocht ons niet verraden zei Peter… Als een gek begin in alle spullen van iedereen zo snel mogelijk in onze rugzakken te proppen en Peter laadde deze in de auto. Plots kwam er een vrouw binnen die vroeg of ze mij kon helpen met iets. Knalrood antwoordde ik ‘Euh no no… thank you’ en sloot de deur. Fieuw! Nog sneller raapte ik alle spullen bij elkaar en maakte dat ik daar weg was. Daarna reden we door naar ons nieuwe verblijf.
Amai! Deze kamers waren tiendubbel zo chique voor maar 50 Rand extra, iets van een 4 euro. Een zalig verblijf! We zetten alle bagage af en reden terug om de rest te gaan halen en kon niet wachten om mijn spannende verhaal te vertellen. Later in de namiddag belde Daphne naar de vorige jeugdherberg om te melden dat we niet meer terugkwamen, maar dat hadden ze denk ik wel al door… Ik was zeer opgelucht toen iedereen zijn eigen spullen terugvond, behalve het dekentje van Seppe, dat was ik blijkbaar toch vergeten. Vol schaamte keerde in met Karen terug en vroeg naar het dekentje. Het dekentje lag al klaar en zonder een woord sloot ze de deur… Oops!
De rest van die dag genoten we nog van onze prachtige hotel en aten lekkere zelfgemaakte spaghetti! In een van de vele badkamers stond een superchique bad waar ik absoluut moest in liggen, wauw, wat deed dat deugd!
’s Anderendaags vertrokken we ook heel vroeg in de ochtend naar Tsitsikamma adventures voor de zippline. Een beetje zoals een deathride maar dan van de ene plaats naar de andere, supercool! Het weer zat enorm goed mee en ik zweette me te pletter! In de namiddag maakten we een prachtige wandeling langs een rotsstrand maar daarna werd het pas spannend! Karen en Jana besloten om de bungeejump van een 216 meter hoge brug te doen. Zalig was dit om naar de kijken. Dikke chapeau dat ze dit gedurfd hebben. ’s Avonds zijn we nog lekker gaan eten en kropen in ons bedje want de volgende ochtend moesten we nog vroeger opstaan (5u30!). Merci aan de hele groep voor het zotte weekend dat ik nooit meer zal vergeten!